ความรู้สึกของผมที่มีต่อช่างศิลป์

ไม่รู้ซิ วันนี้มีอารมณ์พิมพ์เรื่องที่ คั่งค้างอยู่ในใจ ก็ดีเหมือนนะ
พอมารู้เข้าว่า บก. ของไทยเป้ฯพวกช่างศิลป์ ผมล่ะ แทบล้่มทั้งยืน เลย
มันทำให้ผมเข้าใจเลยว่า เหตุที่เมืองไทย คอมมิคไม่โต เพราะคนพวกนี้แหละ

เพราะอะไร ทำไม ที่ผมไม่ชอบพวกช่างศิลป์ เอาล่ะ มี เหตุผลดังนี้ครับ
1. คอมมิค มันมีไว้อ่าน ไม่ใช่การทำภาพนิ่ง
พวกช่างศิลป์ส่วนมากจะฝึกภาพนิ่ง มาก่อน และโดนอาจารย์โดนติ เรื่องความนเนี๊ยบ ซะมาก เรียกว่า ต้องจ้องทุกรายละเอียด
ไม่ใช่ความผิดของพวกเขาหรอกนะ เพียงวแต่ คอมมิค เขาไม่ต้องการอะไรที่ เนี๊ยบมากๆ ขนาดนั้นเพราะว่า คนอ่านเขาไม่ได้ จ้องนานขนาดนั้น หน้าหนึ่ง ใครอ่านเกิน 30 วินาที ก็ บ้าแล้ว ดังนั้น ถ้าหากไม่ใช่ หมึกเลอะ หรืออะไรที่น่าเกลียดมากเด่นมากเขาก็ เฉยๆ แหละ ขนาด เส้น ยึกๆ ในงานคอมมิคญี่ปุ่นบางที ยังมีให้เห็นเลยนะ

2. คอมมิค มันเป้นงานวรรณกรรม มากกว่า งานจิตรกรรม
.พวกนี้จะขาดการวางเรื่องการวางไคลแมกซ์ การดึงเรื่อง การ ผ่อนเรื่อง การ ขมวดปมเรื่อง ให้มันสนุกครับ ซึ่งของพวกนี้ มันต้องคือ ความสามารถของคนทำเนื้อเรื่อง ไม่ใช่ของพวกช่างศิลป์ ซึ่งพวกนี้ บอกตรงๆ ทำให้ตาย ก็ทำไม่ได้หรอกเชื่อซืิ แต่ คนทั่วไป เขาจะเชิดชูพวกนี้หนักมาก เพราะว่าคนอ่าน สมัยนี้มันอ่านคอมมิคไม่เป็น คนที่ พอเข้าตาหน่อย คงเป้นคนวาด EXE มั้ง มันรั่วได้ดี แต่ก็ ขาดความรอบรู้ไปนิด คนทำคอมมิค ต้องอ่านเยอะครับ ไม่ใช่วาดเยอะ


อืมม แล้วพอพวกช่างศิลป์พวกนี้มาคุมวงการ ทำให้ งานที่เป้นสายอิสลัส ที่เป็นงานที่พวกมัน ชื่นชอบก็ จะ โดน ชื่นชม จน ทำให้ สายคอมมิค ก็ ค่อยๆ สูญหายไปนั่นแหละ

เสีบดาย ที่ผมมีความสามารถตรงนี้แต่ เนื่องจาก ผมได้ รับการฝึกแบบผิดๆ มา 1-2 ปี ทำให้ ฝีมือการวาดผมธาตุไฟเข้าแทรกไปแล้ว
ผมก็หวังว่า เมื่อไรพวกนี้จะรู้สึกตัวซะที แต่ ก็ ช่างเถอะ ทุกวันนี้ พอได้ยินเรื่องพวกนี้ผมก็ ปลอบใจตัวเองว่านี่แหละเมืองไทย แหล่งรวมพวกโดนจูงด้วยสื่อ และการโฆษณา

ภาพแฟนอาร์ต

อืมม พอดู อาเจ๊เขา คิดถึงเจ๊ เรียวโกะ ขึ้นมา ทุกที ก็ เลย ลงๆ เผาๆ ซะหน่อย ท่าจะดี

นานๆ ก็ ลงอีกซักที

อืมม ก็ ว่างๆ ก็ อยากจะโชว์ตัวละครออริจินอลของผมซะที (- -)/
มันเป้นเรื่องใหม่ที่ผมคิดจะทำ แต่ไม่แน่ใจว่าจะได้ทำไมนั่น เพราะอยากเขียน การ์ตูนเกี่ยวกับแอ็คชั่นปืน ในยุคปัจจุบันดู แหม
(- -) หวังจะ คงจะมีโอกาสได้ทำน้า